Ορισμοί
«Λογοκλοπή είναι η χρήση του έργου η μέρους του έργου κάποιου και η παρουσίασή
του ως δικού μας. Είτε γίνεται με
πρόθεση είτε όχι, ακόμα και όταν αφορά προηγούμενη δική μας δουλειά, είναι
λογοκλοπή!», «Αναλυτικότερα λογοκλοπή είναι: Να χρησιμοποιούμε τις λέξεις ή τις ιδέες κάποιου, χωρίς να κάνουμε
την αντίστοιχη παραπομπή, Να μη βάζουμε
μέσα σε εισαγωγικά φράσεις που πήραμε αυτούσιες από κάποια πηγή, Να κάνουμε
την εργασία κάποιου άλλου ή να βάζουμε
κάποιον να κάνει τη δική μας εργασία», «Οι δικές μας ιδέεςδε χρειάζονται παραπομπή… Αν, όμως, οι δικές μας ιδέες έχουν
δημοσιευτεί σε προηγούμενες εργασίες μας, τότε γίνεται αναφορά σε αυτές!»
Μαθαίνω για τη λογοκλοπή, Βιβλιοθήκη ΑΠΘ http://www.lib.auth.gr/images/stories/docs/plagiarism.pdf
Μαθαίνω για τη λογοκλοπή, Βιβλιοθήκη ΑΠΘ http://www.lib.auth.gr/images/stories/docs/plagiarism.pdf
Αυτολογοκλοπή
είναι «η επαναχρησιμοποίηση σημαντικών, αυτούσιων ή σχεδόν αυτούσιων τμημάτων εργασίας του ιδίου συγγραφέα σε άλλη εργασία χωρίς αυτό να δηλώνεται ή χωρίς να γίνεται αναφορά στην αρχική εργασία» http://en.wikipedia.org/wiki/Plagiarism#Self-plagiarism
«Η αυτολογοκλοπή χρησιμοποιεί μέρος μιας δημοσίευσης σε μια επόμενη δημοσίευση, χωρίς τη χρήση μιας αναφοράς ή μιας παραπομπής σε μια παράφραση μιας προηγούμενης δημοσίευσης. Είναι λανθασμένη για αρκετούς διαφορετικούς λόγους: 1. Ο αριθμός επιστημονικών δημοσιεύσεων είναι ένα σημαντικό πιστοποιητικό για τους συγγραφείς στον ακαδημαϊκό κόσμο. Η επανάληψη της ίδιας δημοσίευσης διογκώνει τον αριθμό δημοσιεύσεων, που δίνουν στο λογοκλόπο καλή φήμη την οποία δεν αξίζει. 2. Τα περισσότερα ακαδημαϊκά περιοδικά δέχονται μόνο νέο υλικό για δημοσίευση. Η επανάληψη του προηγουμένως δημοσιευμένου κειμένου είναι μια ψευδής διαστρέβλωση από το συγγραφέα στο συντάκτη του περιοδικού. 3. Η δημοσίευση του ίδιου υλικού περισσότερο από μία φορά σπαταλά το χώρο στα ράφια βιβλιοθηκών και τα χρήματα του προϋπολογισμού βιβλιοθηκών. 4. Επιπλέον, κάποιος που κάνει μια επιμελή αναζήτηση της λογοτεχνίας θα μπορούσε να παραγγέλλει τα αντίγραφα δύο ή τριών «διαφορετικών» ακαδημαϊκών εγγράφων, τα οποία, όταν διαβάζονται προσεκτικά, περιέχουν ουσιαστικά τις ίδιες πληροφορίες, σπαταλώντας κατά συνέπεια δαπάνες για φωτοτυπίες, δαπάνες δανεισμού μεταξύ βιβλιοθηκών, κ.λπ.» (Attorney Ronald B. Standler, 2000, http://www.rbs2.com/plag.htm#anchor811111).
ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ
Τα μέλη του Παν/μίου «οφείλουν να αποφεύγουν τη δημοσίευση του ίδιου έργου σε διαφορετικές μορφές είτε σε διαφορετικά έντυπα, χωρίς ή με επουσιώδεις αλλαγές, ώστε τα δημοσιεύματα που προκύπτουν να εμφανίζονται πλασματικά ως πλείονες αυτοτελείς και πρωτότυπες εργασίες του δημοσιεύοντος» (Κώδικας Δεοντολογίας του Παν/μίου Θεσσαλίας, Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, 89/3.7.09 http://www.uth.gr/static/miscdocs/Kwdikas_Deontologias.pdf).
«Η παραγωγή πολλαπλών δημοσιεύσεων από την ίδια ενότητα δεδομένων δεν είναι συνήθως αποδεκτή… Η προηγούμενη δημοσίευση θα πρέπει να αναφέρεται ρητά. Επί υποβολής παρόμοιου υλικού σε περισσότερα από ένα περιοδικά, πρέπει να ενημερώνονται οι εκδότες κατά την υποβολή… (Ζητήματα Ερευνητικής Ηθικής και Ακεραιότητας, Medical School, University of Crete) molmedgp.med.uoc.gr/vml-mysite/arxeia/ethics.doc
«Η αυτολογοκλοπή χρησιμοποιεί μέρος μιας δημοσίευσης σε μια επόμενη δημοσίευση, χωρίς τη χρήση μιας αναφοράς ή μιας παραπομπής σε μια παράφραση μιας προηγούμενης δημοσίευσης. Είναι λανθασμένη για αρκετούς διαφορετικούς λόγους: 1. Ο αριθμός επιστημονικών δημοσιεύσεων είναι ένα σημαντικό πιστοποιητικό για τους συγγραφείς στον ακαδημαϊκό κόσμο. Η επανάληψη της ίδιας δημοσίευσης διογκώνει τον αριθμό δημοσιεύσεων, που δίνουν στο λογοκλόπο καλή φήμη την οποία δεν αξίζει. 2. Τα περισσότερα ακαδημαϊκά περιοδικά δέχονται μόνο νέο υλικό για δημοσίευση. Η επανάληψη του προηγουμένως δημοσιευμένου κειμένου είναι μια ψευδής διαστρέβλωση από το συγγραφέα στο συντάκτη του περιοδικού. 3. Η δημοσίευση του ίδιου υλικού περισσότερο από μία φορά σπαταλά το χώρο στα ράφια βιβλιοθηκών και τα χρήματα του προϋπολογισμού βιβλιοθηκών. 4. Επιπλέον, κάποιος που κάνει μια επιμελή αναζήτηση της λογοτεχνίας θα μπορούσε να παραγγέλλει τα αντίγραφα δύο ή τριών «διαφορετικών» ακαδημαϊκών εγγράφων, τα οποία, όταν διαβάζονται προσεκτικά, περιέχουν ουσιαστικά τις ίδιες πληροφορίες, σπαταλώντας κατά συνέπεια δαπάνες για φωτοτυπίες, δαπάνες δανεισμού μεταξύ βιβλιοθηκών, κ.λπ.» (Attorney Ronald B. Standler, 2000, http://www.rbs2.com/plag.htm#anchor811111).
ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ
Τα μέλη του Παν/μίου «οφείλουν να αποφεύγουν τη δημοσίευση του ίδιου έργου σε διαφορετικές μορφές είτε σε διαφορετικά έντυπα, χωρίς ή με επουσιώδεις αλλαγές, ώστε τα δημοσιεύματα που προκύπτουν να εμφανίζονται πλασματικά ως πλείονες αυτοτελείς και πρωτότυπες εργασίες του δημοσιεύοντος» (Κώδικας Δεοντολογίας του Παν/μίου Θεσσαλίας, Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, 89/3.7.09 http://www.uth.gr/static/miscdocs/Kwdikas_Deontologias.pdf).
«Η παραγωγή πολλαπλών δημοσιεύσεων από την ίδια ενότητα δεδομένων δεν είναι συνήθως αποδεκτή… Η προηγούμενη δημοσίευση θα πρέπει να αναφέρεται ρητά. Επί υποβολής παρόμοιου υλικού σε περισσότερα από ένα περιοδικά, πρέπει να ενημερώνονται οι εκδότες κατά την υποβολή… (Ζητήματα Ερευνητικής Ηθικής και Ακεραιότητας, Medical School, University of Crete) molmedgp.med.uoc.gr/vml-mysite/arxeia/ethics.doc