Αρθρογραφία σε ΜΜΕ
2020
Πιέσεις και απειλές για την επιλογή πανεπιστημιακού Καθημερινή
Μέτρα για τυχόν φαινόμενα λογοκλοπής στα πανεπιστήμια, Υπ. Παιδείας
Λογοκλοπή: Τι ορίζει η Νομοθεσία και τι ποινές επιβάλλουν τα Πανεπιστήμια
Πρωτοβουλία ενάντια στη λογοκλοπή από το ΜέΡΑ25
ΕΡΩΤΗΣΗ προς την κα. Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Θέμα: Λογοκλοπή στις Πανελλαδικές Εξετάσεις
https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c0d5184d-7550-4265-8e0b-078e1bc7375a/11313133.pdf
ΕΡΩΤΗΣΗ προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης Για την επείγουσα εκκρεμότητα νομοθετικής μέριμνας σχετικά με τη λογοκλοπή
https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c0d5184d-7550-4265-8e0b-078e1bc7375a/11313133.pdf
2018
ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΜΕΛΩΝ ΔΕΠ: Παύση δύο μηνών σε Καθηγητή για λογοκλοπή
Ήθελε να παρουσιάσει ως πρωτότυπη επιστημονική δική του μονογραφία για την κρίση προς εξέλιξή του στη βαθμίδα του αναπληρωτού καθηγητού
2017
Σάλος για τους 106 φοιτητές που παρέδωσαν ίδια εργασία στην Πάτρα
Ανάστατο είναι το πανεπιστήμιο της Πάτρας από τον σάλο που έχει ξεσπάσει, τόσο στην κοινωνία όσο και στα πολιτικά κόμματα, από την υπόθεση αντιγραφής 106 φοιτητών, που παρέδωσαν την ίδια εργασία!
[Σχόλιο: με βάση την απόφαση του 2016 (βλ. παρακάτω) η αντιγραφή της εργασίας από μέρους των φοιτητών ΔΕΝ ειναι κλοπη πνευματικών δικαιωμάτων ούτε λογοκλοπή!]
2016
Τον έκλεψαν και του ζήτησαν και αποζημίωση
Με αυτή την απόφαση, το δικαστήριο δημιούργησε ένα δεδικασμένο που ίσως επιτρέπει σε οποιονδήποτε να αντιγράφει τις εργασίες φοιτητών και να τις δημοσιεύει ως συγγραφέας τους, αλλά και στους ίδιους τους φοιτητές να «δανείζονται» αυτούσια αποσπάσματα από τις εργασίες συμφοιτητών τους.
«Η απόφαση αυτή ουσιαστικά αφήνει απροστάτευτο το επιστημονικό έργο και επιτρέπει τη διαιώνιση του φαινομένου της λογοκλοπής που ταλανίζει το ελληνικό πανεπιστήμιο», σχολιάζει ο Κ.Π. «Υπάρχει πρόσφατη απόφαση εσωτερικής επιτροπής του ίδιου τμήματος που απάλλαξε καθηγητή επειδή “δεν είχε δόλο” –όχι γιατί δεν επρόκειτο για λογοκλοπή–, ώστε να μπορέσει να εκλεγεί στη βαθμίδα του καθηγητή. Με παρόμοιο τρόπο παλιότερα δόθηκε άφεση αμαρτιών σε άλλο μέλος ΔΕΠ για λογοκλοπές σε βιβλία του, ο οποίος στη συνέχεια εξελίχθηκε σε πρόεδρο του τμήματος. Και οι δύο προσήλθαν επανειλημμένα ως μάρτυρες υπεράσπισης του συναδέλφου τους (σ.σ.: του συνυποψηφίου του Κ.Π.) και κατηγορίας του whistle-blower».
2013
Νομικό κενό για τη λογοκλοπή στα ΑΕΙ.
Να ανακληθεί ο τίτλος, δεν το συζητώ... μας είπε ο κ. Τζιφόπουλος.
Μια μικρή, πικρή, προσωπική ιστορία
αρχές του 2007 ο εκδότης ενός αγγλικού περιοδικού εκδίδει ανακοίνωση ότι εντοπίστηκε λογοκλοπή (μεταφορά εδαφίων από άλλα κείμενα χωρίς αναφορά της πηγής) σε δύο άρθρα Έλληνα πανεπιστημιακού και τα εν λόγω άρθρα αποσύρονται. Εγώ αναφέρω το γεγονός ...
Πρωτοδικείο: Απόφαση-σοκ κατά της Φωτεινής Τομαή για λογοκλοπή
Η Ακαδημαϊκή σαπίλα και η ατιμώρητη λεηλασία νοημάτων – πάλι η Μέρκελ φταίει;
Γιατί στη Γερμανία οι πολιτικοί τρέμουν τους ελεύθερους κυνηγούς του διαδικτύου που ανακαλύπτουν λογοκλοπές στις διδακτορικές τους διατριβές; Γιατί εκεί, μετά την αποκάλυψη ότι κάποιος έχει πιαστεί να κλέβει από ξένες πηγές ακόμη και πριν από τρεις δεκαετίες (!), αυτός χάνει την υπουργική ή όποια άλλη καρέκλα έχει; Γιατί δεν διευθετούνται όλα, όπως συχνά εδώ, όμορφα και ωραία με τη δοκιμασμένη συνταγή: άρνηση του γεγονότος από τον λογοκλόπο, άρνηση διερεύνησης της υπόθεσης (ή εικονική διερεύνηση της καταγγελίας) από τον πειθαρχικό του προϊστάμενο – δηλαδή τον πρύτανη – μήνυση και αγωγή σε όσους είχαν τη φαεινή ιδέα να καταγγείλουν τη λεηλασία ιδεών σε εκλεκτορικά σώματα και σε πρυτάνεις που πιστεύουν στην ανώτερη ιδέα της «προστασίας» και αδιαφορούν για την τόσο πεζή ιδέα του επιστημονικού ήθους, δίκη και καταδίκη του …καταγγέλλοντος, με τεκμήριο ένα “smart” πόρισμα που ξεπλένει τον αντιγραφέα και ενοχοποιεί ως συκοφάντη τον καταγγέλλοντα;
Η απάντηση είναι απλή: διότι η Γερμανία ή οι Ηνωμένες Πολιτείες – ακόμη πιο αυστηρές στο θέμα αυτό – δεν έχουν συμβιβαστεί ακόμη με παρακμιακά φαινόμενα στον ακαδημαϊκό χώρο. Εμείς, όμως, είμαστε αλλιώς.
Όταν ο πρώην υφυπουργός Παιδείας, καθηγητής Γιάννης Πανάρετος, έστελνε σε όλους τους πρυτάνεις της χώρας επιστολή με την οποία τους καλούσε να ερευνήσουν όλες τις καταγγελίες που υπάρχουν στα Ιδρύματά τους για λογοκλοπή, ακόμη και τις ανώνυμες, κάποιοι πίστεψαν ότι το υπουργείο Παιδείας παίρνει στα σοβαρά το πρόβλημα της λεηλασίας κειμένων στην Ανώτατη Εκπαίδευση και κάνει μια προσπάθεια για την καταπολέμησή του. Έπεσαν έξω. Πρώτον, διότι όφειλαν να γνωρίζουν ότι οι πολιτικές του Υπουργείου στα καθ’ ημάς είναι «προσωποπαγείς», δηλαδή ισχύουν μέχρι την έξοδο του προσώπου που τις εισηγείται από την πόρτα του Υπουργείου. Και, δεύτερον, έπρεπε να θεωρούν βέβαιο ότι η εντολή του υπουργού στη διαδρομή της από το Μαρούσι προς τα Πανεπιστήμια αποδυναμώνεται εντελώς, χάνεται στο δρόμο. Με δύο τρόπους: ή δεν γίνεται καμία έρευνα, και συνεπώς δεν υπάρχει κανένα «ραπόρτο», κατά τα ειωθότα που παραπέμπουν στην έκφραση «γράφω κάποιον», ή γίνεται εικονική έρευνα η οποία συνήθως δικαιώνει τον λογοκλόπο, εκτός αν αυτός είναι πολιτικά δύστροπος, πράγμα σπανιότατο. Όσοι λεηλατούν, είναι συνήθως ευλύγιστοι.
Το χρονικό τεσσάρων – από τις πολυάριθμες – πραγματικών περιπτώσεων λογοκλοπής στα ελληνικά Πανεπιστήμια που θα παρουσιάσω σύντομα δείχνει ανάγλυφα την ελληνική περίπτωση σε μικρογραφία. Διότι στη διαχείριση της αντιγραφής γίνεται συχνά εφαρμογή ενός πολιτισμικού προτύπου πολύ γνωστού σε όλες τις προβληματικές εκφάνσεις του δημόσιου βίου της χώρας. Το πρότυπο αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε ανομικό βολονταρισμό. Που σημαίνει: σημασία δεν έχει τι επιτάσσουν οι θεσμοί, δηλαδή οι θεσμοθετημένοι κανόνες, αλλά τι θέλουμε εμείς που τους εφαρμόζουμε ή που ελέγχουμε την εφαρμογή τους.
Καθηγητής – η βαθμίδα δεν έχει σημασία – συλλαμβάνεται να έχει ξεσηκώσει εκατοντάδες σελίδες μιας διδακτορικής διατριβής συγγραφέα που ζει στο εξωτερικό. Το περιστατικό γνωστοποιείται στον πρύτανη. Αφού περάσει ένα μεγάλο διάστημα απραξίας του τελευταίου, διατάσσεται διερεύνηση του ζητήματος μόνον όταν ο original συγγραφέας πληροφορείται την αντιγραφή και απειλεί το πανεπιστήμιο με την καταβολή αποζημίωσης. Στην εξέταση που ακολουθεί καταθέτουν καθηγητές που δέχονται ότι υπάρχει θέμα λογοκλοπής. Όταν, όμως, ο λογοκλόπος ύστερα από μερικούς μήνες είναι υποψήφιος για την επόμενη βαθμίδα, τον ψηφίζουν ευχαρίστως, παρακάμπτοντας τις ίδιες τις καταθέσεις τους. Τελικά ο πρύτανης αναγκάζεται, μετά το αποτέλεσμα της Εξέτασης, να παραπέμψει τον λογοκλόπο στο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Έκτοτε, πάνε χρόνια τώρα, αγνοείται η τύχη της υποθέσεως. Εννοείται ότι ο λογοκλόπος παραμένει στη θέση του και συμβουλεύει τους φοιτητές πώς να μην αντιγράφουν στις εξετάσεις και στις εργασίες τους. Αυτό που δεν τους λέει είναι ότι ο ίδιος ξέρει από πρώτο χέρι τα κόλπα της αντιγραφής.
Άλλο πρόσωπο με υψηλές γνωριμίες στα ρετιρέ του «κόμματος της αλλαγής» καταφέρνει και εκλέγεται σε θέση άσχετη με τις σπουδές του, ελέω παράγοντα του προοδευτικού χώρου μέσα στο Τμήμα που εκείνη την εποχή κάνει κουμάντο για το ποιος έρχεται και ποιος φεύγει. Στην προσπάθειά του να εξελιχθεί στην επόμενη βαθμίδα, σκοντάφτει στην «κακία» ευσυνείδητων συναδέλφων που μελετούν το έργο του και διαπιστώνουν πλήθος περιπτώσεων οικειοποίησης ξένων εργασιών. Οι συνάδελφοι που πράττουν ευόρκως το καθήκον τους, στιγματίζονται όχι μόνο από τον δράστη τα λεηλασίας, ως εμπαθείς διώκτες. «Σιγά την αμαρτία», σου λέει. «Μερικές λογοκλοπές έκανε το πρόσωπο. Γιατί να μην διδάσκει στο Πανεπιστήμιο»; Έτσι, τη δεύτερη φορά που επιχειρεί την ανέλιξη, θα τα καταφέρει, διότι πολύ απλά θα αφαιρέσει από το φάκελο τις προβληματικές εργασίες. Ψηφίζεται, μάλιστα, και από εκλέκτορες γνωστούς για τους δημοσιευμένους στον γερμανικό τύπο μύδρους τους για την Ελλάδα της φαυλότητας!
Οι «διώκτες» ενημερώνουν τον πρύτανη για την υπόθεση της λογοκλοπής δύο φορές μετά την εκλογή. Αυτός, όμως, μάλλον θεωρεί τριτεύουσα την υπόθεση και δεν διατάσσει έρευνα για να διαπιστωθεί ποιος έχει δίκιο. Απλώς ζητά τη γνώμη του νομικού του συμβούλου, ο οποίος του προτείνει την αναπομπή της εκλογής. Χωρίς, βεβαίως, να τον πείσει. Ο δράστης διορίζεται κανονικά. Άλλα είναι τα πραγματικά προβλήματα στο Πανεπιστήμιο, σου λέει. Μια λογοκλοπή είναι διαχειρίσιμη υπόθεση, ας μην κάνουμε εχθρούς… Και είναι αυτή η τακτική «προστασίας» των πειθαρχικών προϊσταμένων που οπλίζει το χέρι του λογοκλόπου να προχωρήσει στη συγγραφή…αγωγών. Οι «διώκτες» πρέπει να τιμωρηθούν, να πληρώσουν αποζημίωση για τη δυσφήμηση στο πρόσωπο του δράστη.
Τρίτη περίπτωση. Καθηγητής με υψηλές κουμπαριές και κομματικός παράγων στον μικρόκοσμο της περιφέρειας, ανακαλύπτει ότι η λεηλασία κειμένων είναι προσοδοφόρα. Ιδιαίτερα όταν φοιτητές και συνεργάτες βάζουν το λιθαράκι τους για να προκύψουν πολύ γρήγορα βιβλία γεμάτα από αποσπάσματα ξένων συγγραφέων, που όμως εγκρίνονται και διανέμονται στους φοιτητές για να μάθουν την επιστήμη. Για κακή του τύχη, ορισμένοι εκλέκτορες το παίρνουν χαμπάρι και θέτουν θέμα έλλειψης επιστημονικού ήθους στην εκλογή του για την επόμενη βαθμίδα. Είχαν την αφέλεια να πιστεύουν ότι με τα τεκμήρια που παρουσίασαν θα έπειθαν εκλέκτορες που βρίσκονταν σε σχέση οικονομικής εξάρτησης με τον λογοκλόπο υποψήφιο, ο οποίος είχε φροντίσει ήδη να τους προσλάβει ως συνεργάτες σε πρόγραμμα με πολύ πλούσια «πακέτα». Εννοείται ότι ο εκλεκτός εκλέγεται, ότι δύο καταγγελίες στον πρύτανη για το θέμα της λογοκλοπής μένουν στο συρτάρι – είπαμε, η λογοκλοπή δεν είναι και τίποτε σοβαρό, ακόμη και για πειθαρχικούς προϊσταμένους που βάζουν την υπογραφή τους σε αυστηρές διακηρύξεις κατά της λογοκλοπής – και ότι μία καταγγελία σε εκσυγχρονίστρια πρώην υπουργό Παιδείας δεν συγκινεί καθόλου, αφού λίγο πριν αποχωρήσει από το υπουργείο υπογράφει το διορισμό του κομματικού στελέχους, παρά την καταγγελία για αντιγραφές. Ο δράστης υποβάλλει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση κατά των εκλεκτόρων που ανακάλυψαν τις λογοκλοπές. «Δεν μπορείς, κύριε, να εκθέτεις με αστήρικτες κατηγορίες έναν εργάτη της παιδείας», σου λέει. Να, οι εκλέκτορες με την ψήφο τους απέδειξαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, κάνοντας πως δεν βλέπουν τις αντιγραφές. Στο εδώλιο, λοιπόν, οι παλαιομοδίτες εκλέκτορες. Που αντί να βγάλουν το σκασμό, νόμισαν ότι θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα φέρνοντας τη λεηλασία στην επιφάνεια.
Όπως έκανε ένας άλλος πολέμιος της λογοκλοπής στην Ελλάδα – αυτή είναι η τέταρτη περίπτωση – που περιέγραψε μια υπόθεση λογοκλοπής σε ιστοσελίδα, αναρτώντας εκεί πραγματικά τεκμήρια και λεπτομέρειες. Πίστευε ότι έτσι θα ευαισθητοποιήσει τα εγχώρια ακαδημαϊκά πλήθη και θα εισαγάγει στη χώρα αμερικανικά ακαδημαϊκά ήθη. Όμως το βολονταριστικό ανομικό κατεστημένο ήταν πιο «έξυπνο»: Διέταξε Εξέταση για να …διερευνηθεί η υπόθεση της λογοκλοπής, οπότε «προέκυψε» ότι λεηλασία δεν υπάρχει. Με το ευνοϊκό πόρισμα στα χέρια, «καθαρός» πλέον ο δράστης προσφεύγει στη Δικαιοσύνη, η οποία αποδεχόμενη το «πόρισμα» των ειδικών ως ορθό, καταδικάζει τον …αγγελιοφόρο.
Αν νέοι επιστήμονες με ρωτούσαν τι να κάνουν, θα τους απαντούσα με μεγάλη λύπη: οι όροι για μια αξιοπρεπή ακαδημαϊκή ζωή στη χώρα αυτή ακόμη δεν έχουν εξασφαλιστεί για όλους. Τα δίκτυα προστασίας του ανομικού βολονταρισμού είναι τόσο ισχυρά, που η αρχή «νόμιμο είναι ό,τι θέλουμε εμείς» παραμένει σε πολλά περιβάλλοντα κυρίαρχη – κόντρα στα τελευταία μεταρρυθμιστικά πυροτεχνήματα επικοινωνιακής κοπής. Ισχυρή πολιτική βούληση να σπάσει αυτή η πρακτική, ώστε κάθε πολίτης να ξέρει ότι υπάρχουν κανόνες δεσμευτικοί για όλους, δηλαδή θεσμοί, υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής κρίσης και πολιτικής πόλωσης πολύ δύσκολα θα διαμορφωθεί. Όσοι μπορούν να φύγουν, λοιπόν, ας φύγουν. Όσοι επιλέξουν να μείνουν, όμως, πρέπει να μάθουν να αυτοπροστατεύονται από τους εγχώριους φύλακες των θεσμών. Και όχι από τη…Μέρκελ.
2011
Εκλογή λογοκλόπου στο τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ.
Ακόμη άλλο ένα επεισόδιο στην απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στο τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ. Αφορά περίπτωση λογοκλοπής σε όλο το μεγαλείο της, με πρωταγωνιστές μέλη ΔΕΠ και διδάκτορα του τμήματος. Κατά τη διάρκεια εκλογής λέκτορα στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ (30-5-2011), έγινε καταγγελία από μέλος του εκλεκτορικού σώματος (Κ. Π.), ότι το διδακτορικό του προτεινόμενου από τους εισηγητές (Θ. Λ., Σ. Σ., Κ. Ψ.) υποψηφίου (Θ. Ν.) περιέχει σε εξαιρετικά εκτεταμένη έκταση (3 τουλάχιστον κεφάλαια ερευνητικής δουλειάς κυκλωμάτων και αποτελεσμάτων προσομοίωσης) δουλειά που είχε παρουσιαστεί τρία χρόνια πριν τη διατριβή του προτεινόμενου, σε διπλωματική εργασία μεταπτυχιακού τελειόφοιτου του ΠΜΣ Ηλεκτρονικής Φυσικής – Ραδιοηλεκτρολογίας (Κ. Ν.).
http://axortagos.gr/katastasi/apth-aparadekti-katastasi-meli.html
Εκλογή λογοκλόπου παρά τις καταγγελίες για λογοκλοπές.
Ο κλέψας του κλέψαντος από καθηγητές και φοιτητές (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 17.01.11). Υποψήφιος για τη θέση αναπληρωτή καθηγητή στο γνωστικό αντικείμενο της καλαθοσφαίρισης υπέβαλε επίσημη καταγγελία στη γενική συνέλευση του τμήματος σχετικά με τη λογοκλοπή της πτυχιακής εργασίας του από το συνυποψήφιό του. Φυσικά ο συνυποψήφιός του εκλέχτηκε και παρά τις οχλήσεις του ενδιαφερόμενου δεν υπήρξε καμία παρέμβαση από το πανεπιστήμιο. Οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν από το ποινικό δικαστήριο. Το διοικητικό δικαστήριο διέταξε την επανάληψη της εκλογής ... εννέα χρόνια αργότερα.
Υποψία λογοκλοπής για το διδακτορικό του Γ. Χατζημαρκάκη. (17.5.2011) Ο Ελληνικής καταγωγής Ευρωβουλευτής δέχεται τα “πυρά” http://www.lifo.gr/now/view/2881
Προσωρινή αργία σε καθηγητή ΑΕΙ για λογοκλοπή
Στις αρχές του χρόνου, η υπουργός Παιδείας κ. Α. Διαμαντοπούλου μιλώντας στη Θεσσαλονίκη για υποθέσεις λογοκλοπής και οικογενειοκρατίας στα ΑΕΙ ανέφερε ότι υπάρχουν 40 φάκελοι με αποφάσεις εκλεκτορικών σωμάτων για κραυγαλέες υποθέσεις λογοκλοπής. Κατά εκτιμήσεις πάντως ένας στους 10 πανεπιστημιακούς έχει κάνει λογοκλοπή.
2010
Επίκουρος καθηγητής παρουσίασε εργασία συνυποψηφίου του ως δική του (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 7.10.09). Της Λίνας Γιάνναρου. Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, λέει η παροιμία. Και όσο και αν αυτή δεν είναι δόκιμη έκφραση για πανεπιστημιακό, υπάρχει ένας καθηγητής που την επαναλαμβάνει από μέσα του όπως ένας μαθητής παπαγαλίζει το μάθημά του. Γιατί, πράγματι, πρέπει να είσαι πολύ άτυχος για να βρεθείς συνυποψήφιος για την ίδια θέση με τον άνθρωπο του οποίου την εργασία έχεις μόλις επιδείξει ως δική σου! Η ιστορία, που διαδραματίζεται σε μεγάλο ΑΕΙ της χώρας και έχει ήδη φθάσει στη δικαιοσύνη, ξεκινάει το 2005, κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή. Υποψήφιοι είναι δύο, ένας επίκουρος καθηγητής του πανεπιστημίου και ένας παλιός φοιτητής του ίδιου ΑΕΙ, που ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο εξωτερικό (τα στοιχεία τους είναι στη διάθεση της «Κ»). Τίποτα δεν θα είχε γίνει αντιληπτό εάν ο τελευταίος δεν διάβαζε το βιογραφικό του συνυποψηφίου του για να διαπιστώσει έκπληκτος ότι εκεί περιλαμβάνεται και η δική του πτυχιακή εργασία! «Όπως προέκυψε, την είχε υποβάλει σε επιστημονικό συνέδριο του εξωτερικού ως δική του, κι έτσι την παρουσίασε και στη διαδικασία εκλογής (σ. σ. σε αυτές τις διαδικασίες, οι υποψήφιοι προσκομίζουν εργασίες που είτε έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά είτε έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια)», λέει ο άτυχος υποψήφιος για τη θέση ΔΕΠ στην «Κ». Ουδείς ενδιαφέρθηκε. Άτυχος, διότι παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του προς όλες τις κατευθύνσεις, τις ενστάσεις και τις προσφυγές του σε όλα τα όργανα του πανεπιστημίου και του υπουργείου Παιδείας, ουδείς ενδιαφέρθηκε να αποκαταστήσει την τάξη, με αποτέλεσμα η θέση να κατοχυρωθεί τελικά στον συνυποψήφιό του. «Αυτό που ουσιαστικά λένε είναι ότι δεν υπάρχει στα ελληνικά ΑΕΙ τυπικό και ουσιαστικό πρόβλημα εάν τα μέλη ΔΕΠ χρησιμοποιούν προϊόντα λογοκλοπής για την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη» σημειώνει ο ίδιος, ο οποίος -παρότι συνεχίζει την καριέρα του σε μεγάλο ιδιωτικό πανεπιστήμιο- δεν το άφησε να περάσει έτσι. Προσέφυγε στη δικαιοσύνη εναντίον του (πλέον) αναπληρωτή καθηγητή, αλλά και του προέδρου του τμήματος. Η υπόθεση θα εκδικαστεί σε ένα μήνα. Μολονότι στην ακαδημαϊκή κοινότητα θεωρείσαι «δακτυλοδεικτούμενος» εάν υποπέσεις στο παράπτωμα της λογοκλοπής, η παραπάνω υπόθεση δεν είναι η μοναδική που έχει απασχολήσει τα όργανα των πανεπιστημίων. Μόλις πρόσφατα (τον Μάρτιο του 2009), το Πειθαρχικό Συμβούλιο των Μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ επέβαλε την ποινή της προσωρινής παύσης των τριών μηνών σε καθηγητή ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο οποίος δημοσίευσε σε ιταλικό περιοδικό (Italian Journal of Sport Sciences) εργασία που δεν είχε συγγράψει ο ίδιος… Πανεπιστημιακοί, μιλώντας στην «Κ», τονίζουν ότι τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι συνήθη, επισημαίνοντας ότι «η καριέρα σου μπορεί να τελειώσει εάν σε πιάσουν για λογοκλοπή».
«…Καθηγητές οικειοποιούνται το προϊόν της ερευνητικής δουλειάς φοιτητών ή υποψηφίων διδακτόρων τους, αντιγράφουν άρθρα άλλων ερευνητών ή αλλάζουν απλώς το όνομα σε βιβλία άλλων συγγραφέων και τα εμφανίζουν ως δικά τους. (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 25.12.10). Με τον τρόπο αυτόν αποκτούν τα πολυπόθητα προσόντα για την εκλογή σε καθηγητικές θέσεις… Γενικά, όμως, η αντιμετώπιση μιας τέτοιας ηθικά απαράδεκτης και παράνομης πράξης είναι ανεπαρκής. Θέλετε η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη, θέλετε ένα αίσθημα συνενοχής (έχουν καταγραφεί, για παράδειγμα, σε πρακτικά συνεδριάσεων οι φράσεις «κύριοι συνάδελφοι, όλοι κλέβουμε» και «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»), θέλετε η συχνή διαπλοκή του λογοκλόπου με ισχυρά ομαδικά συμφέροντα, στέκονται τις περισσότερες φορές εμπόδιο στην τιμωρία του, τόσο για την πράξη αυτή καθαυτή όσο και για την ιδιοποίηση ξένου επιστημονικού έργου με σκοπό την πανεπιστημιακή του ανέλιξη… Η ανοχή της λογοκλοπής ή η πλημμελής αντιμετώπισή της ενθαρρύνει, πρώτα απ’ όλα, τη διάδοσή της, αφού όλο και περισσότεροι θα μπαίνουν στον πειρασμό να κάνουν το ίδιο, όταν διαπιστώνουν ότι η σχέση ρίσκου-οφέλους από μια τέτοια πρακτική κλίνει συντριπτικά υπέρ του δεύτερου… Μια άλλη παρενέργεια της μη αντιμετώπισης της λογοκλοπής από τα πανεπιστημιακά όργανα είναι η καταφυγή όλο και περισσότερων θιγόμενων στη Δικαιοσύνη με την ελπίδα να βρουν εκεί, μέσα από πολύχρονες και φθοροποιούς διαδικασίες, τη δικαίωσή τους. Τέλος, η ανοχή της λογοκλοπής προστίθεται στα φαινόμενα αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας που πλήττουν το δημόσιο Πανεπιστήμιο και το απαξιώνουν στα μάτια της κοινής γνώμης… Το τέταρτο και τελευταίο μέτρο είναι η αυστηρή τιμωρία των λογοκλόπων από τα αρμόδια πανεπιστημιακά όργανα. Τα Ιδρύματα θα πρέπει να αναγνωρίσουν τη λογοκλοπή ως αυτοτελές και διαρκές πειθαρχικό αδίκημα που επισύρει σοβαρότατες κυρώσεις και αποδεικνύει έλλειψη ακαδημαϊκού ήθους (καθιστώντας επομένως το λογοκλόπο μη εκλόγιμο σε πανεπιστημιακή θέση). Θα πρέπει, επιπλέον, να περιλάβουν στους Εσωτερικούς Κανονισμούς ή και Κώδικες Δεοντολογίας τους την υποχρέωση των οργάνων (Πρυτάνεων, Προέδρων, εκλεκτορικών σωμάτων, εισηγητικών επιτροπών κ.ά.) να εξετάζουν όσες καταγγελίες για λογοκλοπή δέχονται και να αποφαίνονται αιτιολογημένα, με αίσθημα δικαιοσύνης, με αυστηρότητα, μακριά από κάθε διάθεση κακώς νοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης και χωρίς καθυστέρηση για τη βασιμότητα ή όχι κάθε καταγγελίας. Αν το πόρισμα διαπιστώνει τη λογοκλοπή, οι αρμόδιοι θα πρέπει να προβαίνουν αμέσως, αυτοτελώς ή μέσω παραπομπής στα πειθαρχικά όργανα, στις προβλεπόμενες ενέργειες». (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 25.12.10).
2009
«Αναλαμβάνω πτυχιακές και διδακτορικά! Τιμές συζητήσιμες!», γράφουν τουλάχιστον τέσσερις αγγελίες στο Ιντερνετ… Oι πτυχιακές σε κάποιες πανεπιστημιακές σχολές είναι υποχρεωτικές και θεωρούνται η πρώτη επιστημονική δουλειά του φοιτητή. Συνήθως έχουν αυξημένη βαρύτητα για την τελική βαθμολογία και σε ορισμένα τμήματα μετρούν σα να δίνει ο φοιτητής εξετάσεις σε τέσσερα μαθήματα. Εφόσον αποδειχτεί ότι η διπλωματική έχει γραφεί από κάποιον τρίτο, ο φοιτητής κινδυνεύει με αφαίρεση του τίτλου σπουδών. «Oι καθηγητές πηγαίνουν το θέμα στη γενική συνέλευση της σχολής και από εκεί αυτό καταλήγει στη Σύγκλητο, η οποία λαμβάνει την τελική απόφαση», δηλώνει ο κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών, Ανέστης Φιλιππίδης. Πριν από τέσσερις μήνες, όπως επισημαίνει και ο πρόεδρος του ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης Αστέριος Δεληγιάννης, η Σύγκλητος του ΑΠΘ αφαίρεσε το διδακτορικό ενός ιατρού, όταν διαπιστώθηκε ότι αποτελούσε προϊόν λογοκλοπής. (27.6.2009) http://politikiprotasi.blogspot.com/2009/06/blog-post_703.html#ixzz1G90IPLGl
1999
Με αυτή την απόφαση, το δικαστήριο δημιούργησε ένα δεδικασμένο που ίσως επιτρέπει σε οποιονδήποτε να αντιγράφει τις εργασίες φοιτητών και να τις δημοσιεύει ως συγγραφέας τους, αλλά και στους ίδιους τους φοιτητές να «δανείζονται» αυτούσια αποσπάσματα από τις εργασίες συμφοιτητών τους.
«Η απόφαση αυτή ουσιαστικά αφήνει απροστάτευτο το επιστημονικό έργο και επιτρέπει τη διαιώνιση του φαινομένου της λογοκλοπής που ταλανίζει το ελληνικό πανεπιστήμιο», σχολιάζει ο Κ.Π. «Υπάρχει πρόσφατη απόφαση εσωτερικής επιτροπής του ίδιου τμήματος που απάλλαξε καθηγητή επειδή “δεν είχε δόλο” –όχι γιατί δεν επρόκειτο για λογοκλοπή–, ώστε να μπορέσει να εκλεγεί στη βαθμίδα του καθηγητή. Με παρόμοιο τρόπο παλιότερα δόθηκε άφεση αμαρτιών σε άλλο μέλος ΔΕΠ για λογοκλοπές σε βιβλία του, ο οποίος στη συνέχεια εξελίχθηκε σε πρόεδρο του τμήματος. Και οι δύο προσήλθαν επανειλημμένα ως μάρτυρες υπεράσπισης του συναδέλφου τους (σ.σ.: του συνυποψηφίου του Κ.Π.) και κατηγορίας του whistle-blower».
2013
Νομικό κενό για τη λογοκλοπή στα ΑΕΙ.
Να ανακληθεί ο τίτλος, δεν το συζητώ... μας είπε ο κ. Τζιφόπουλος.
Μια μικρή, πικρή, προσωπική ιστορία
αρχές του 2007 ο εκδότης ενός αγγλικού περιοδικού εκδίδει ανακοίνωση ότι εντοπίστηκε λογοκλοπή (μεταφορά εδαφίων από άλλα κείμενα χωρίς αναφορά της πηγής) σε δύο άρθρα Έλληνα πανεπιστημιακού και τα εν λόγω άρθρα αποσύρονται. Εγώ αναφέρω το γεγονός ...
Πρωτοδικείο: Απόφαση-σοκ κατά της Φωτεινής Τομαή για λογοκλοπή
Η Ακαδημαϊκή σαπίλα και η ατιμώρητη λεηλασία νοημάτων – πάλι η Μέρκελ φταίει;
Γιατί στη Γερμανία οι πολιτικοί τρέμουν τους ελεύθερους κυνηγούς του διαδικτύου που ανακαλύπτουν λογοκλοπές στις διδακτορικές τους διατριβές; Γιατί εκεί, μετά την αποκάλυψη ότι κάποιος έχει πιαστεί να κλέβει από ξένες πηγές ακόμη και πριν από τρεις δεκαετίες (!), αυτός χάνει την υπουργική ή όποια άλλη καρέκλα έχει; Γιατί δεν διευθετούνται όλα, όπως συχνά εδώ, όμορφα και ωραία με τη δοκιμασμένη συνταγή: άρνηση του γεγονότος από τον λογοκλόπο, άρνηση διερεύνησης της υπόθεσης (ή εικονική διερεύνηση της καταγγελίας) από τον πειθαρχικό του προϊστάμενο – δηλαδή τον πρύτανη – μήνυση και αγωγή σε όσους είχαν τη φαεινή ιδέα να καταγγείλουν τη λεηλασία ιδεών σε εκλεκτορικά σώματα και σε πρυτάνεις που πιστεύουν στην ανώτερη ιδέα της «προστασίας» και αδιαφορούν για την τόσο πεζή ιδέα του επιστημονικού ήθους, δίκη και καταδίκη του …καταγγέλλοντος, με τεκμήριο ένα “smart” πόρισμα που ξεπλένει τον αντιγραφέα και ενοχοποιεί ως συκοφάντη τον καταγγέλλοντα;
Η απάντηση είναι απλή: διότι η Γερμανία ή οι Ηνωμένες Πολιτείες – ακόμη πιο αυστηρές στο θέμα αυτό – δεν έχουν συμβιβαστεί ακόμη με παρακμιακά φαινόμενα στον ακαδημαϊκό χώρο. Εμείς, όμως, είμαστε αλλιώς.
Όταν ο πρώην υφυπουργός Παιδείας, καθηγητής Γιάννης Πανάρετος, έστελνε σε όλους τους πρυτάνεις της χώρας επιστολή με την οποία τους καλούσε να ερευνήσουν όλες τις καταγγελίες που υπάρχουν στα Ιδρύματά τους για λογοκλοπή, ακόμη και τις ανώνυμες, κάποιοι πίστεψαν ότι το υπουργείο Παιδείας παίρνει στα σοβαρά το πρόβλημα της λεηλασίας κειμένων στην Ανώτατη Εκπαίδευση και κάνει μια προσπάθεια για την καταπολέμησή του. Έπεσαν έξω. Πρώτον, διότι όφειλαν να γνωρίζουν ότι οι πολιτικές του Υπουργείου στα καθ’ ημάς είναι «προσωποπαγείς», δηλαδή ισχύουν μέχρι την έξοδο του προσώπου που τις εισηγείται από την πόρτα του Υπουργείου. Και, δεύτερον, έπρεπε να θεωρούν βέβαιο ότι η εντολή του υπουργού στη διαδρομή της από το Μαρούσι προς τα Πανεπιστήμια αποδυναμώνεται εντελώς, χάνεται στο δρόμο. Με δύο τρόπους: ή δεν γίνεται καμία έρευνα, και συνεπώς δεν υπάρχει κανένα «ραπόρτο», κατά τα ειωθότα που παραπέμπουν στην έκφραση «γράφω κάποιον», ή γίνεται εικονική έρευνα η οποία συνήθως δικαιώνει τον λογοκλόπο, εκτός αν αυτός είναι πολιτικά δύστροπος, πράγμα σπανιότατο. Όσοι λεηλατούν, είναι συνήθως ευλύγιστοι.
Το χρονικό τεσσάρων – από τις πολυάριθμες – πραγματικών περιπτώσεων λογοκλοπής στα ελληνικά Πανεπιστήμια που θα παρουσιάσω σύντομα δείχνει ανάγλυφα την ελληνική περίπτωση σε μικρογραφία. Διότι στη διαχείριση της αντιγραφής γίνεται συχνά εφαρμογή ενός πολιτισμικού προτύπου πολύ γνωστού σε όλες τις προβληματικές εκφάνσεις του δημόσιου βίου της χώρας. Το πρότυπο αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε ανομικό βολονταρισμό. Που σημαίνει: σημασία δεν έχει τι επιτάσσουν οι θεσμοί, δηλαδή οι θεσμοθετημένοι κανόνες, αλλά τι θέλουμε εμείς που τους εφαρμόζουμε ή που ελέγχουμε την εφαρμογή τους.
Καθηγητής – η βαθμίδα δεν έχει σημασία – συλλαμβάνεται να έχει ξεσηκώσει εκατοντάδες σελίδες μιας διδακτορικής διατριβής συγγραφέα που ζει στο εξωτερικό. Το περιστατικό γνωστοποιείται στον πρύτανη. Αφού περάσει ένα μεγάλο διάστημα απραξίας του τελευταίου, διατάσσεται διερεύνηση του ζητήματος μόνον όταν ο original συγγραφέας πληροφορείται την αντιγραφή και απειλεί το πανεπιστήμιο με την καταβολή αποζημίωσης. Στην εξέταση που ακολουθεί καταθέτουν καθηγητές που δέχονται ότι υπάρχει θέμα λογοκλοπής. Όταν, όμως, ο λογοκλόπος ύστερα από μερικούς μήνες είναι υποψήφιος για την επόμενη βαθμίδα, τον ψηφίζουν ευχαρίστως, παρακάμπτοντας τις ίδιες τις καταθέσεις τους. Τελικά ο πρύτανης αναγκάζεται, μετά το αποτέλεσμα της Εξέτασης, να παραπέμψει τον λογοκλόπο στο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Έκτοτε, πάνε χρόνια τώρα, αγνοείται η τύχη της υποθέσεως. Εννοείται ότι ο λογοκλόπος παραμένει στη θέση του και συμβουλεύει τους φοιτητές πώς να μην αντιγράφουν στις εξετάσεις και στις εργασίες τους. Αυτό που δεν τους λέει είναι ότι ο ίδιος ξέρει από πρώτο χέρι τα κόλπα της αντιγραφής.
Άλλο πρόσωπο με υψηλές γνωριμίες στα ρετιρέ του «κόμματος της αλλαγής» καταφέρνει και εκλέγεται σε θέση άσχετη με τις σπουδές του, ελέω παράγοντα του προοδευτικού χώρου μέσα στο Τμήμα που εκείνη την εποχή κάνει κουμάντο για το ποιος έρχεται και ποιος φεύγει. Στην προσπάθειά του να εξελιχθεί στην επόμενη βαθμίδα, σκοντάφτει στην «κακία» ευσυνείδητων συναδέλφων που μελετούν το έργο του και διαπιστώνουν πλήθος περιπτώσεων οικειοποίησης ξένων εργασιών. Οι συνάδελφοι που πράττουν ευόρκως το καθήκον τους, στιγματίζονται όχι μόνο από τον δράστη τα λεηλασίας, ως εμπαθείς διώκτες. «Σιγά την αμαρτία», σου λέει. «Μερικές λογοκλοπές έκανε το πρόσωπο. Γιατί να μην διδάσκει στο Πανεπιστήμιο»; Έτσι, τη δεύτερη φορά που επιχειρεί την ανέλιξη, θα τα καταφέρει, διότι πολύ απλά θα αφαιρέσει από το φάκελο τις προβληματικές εργασίες. Ψηφίζεται, μάλιστα, και από εκλέκτορες γνωστούς για τους δημοσιευμένους στον γερμανικό τύπο μύδρους τους για την Ελλάδα της φαυλότητας!
Οι «διώκτες» ενημερώνουν τον πρύτανη για την υπόθεση της λογοκλοπής δύο φορές μετά την εκλογή. Αυτός, όμως, μάλλον θεωρεί τριτεύουσα την υπόθεση και δεν διατάσσει έρευνα για να διαπιστωθεί ποιος έχει δίκιο. Απλώς ζητά τη γνώμη του νομικού του συμβούλου, ο οποίος του προτείνει την αναπομπή της εκλογής. Χωρίς, βεβαίως, να τον πείσει. Ο δράστης διορίζεται κανονικά. Άλλα είναι τα πραγματικά προβλήματα στο Πανεπιστήμιο, σου λέει. Μια λογοκλοπή είναι διαχειρίσιμη υπόθεση, ας μην κάνουμε εχθρούς… Και είναι αυτή η τακτική «προστασίας» των πειθαρχικών προϊσταμένων που οπλίζει το χέρι του λογοκλόπου να προχωρήσει στη συγγραφή…αγωγών. Οι «διώκτες» πρέπει να τιμωρηθούν, να πληρώσουν αποζημίωση για τη δυσφήμηση στο πρόσωπο του δράστη.
Τρίτη περίπτωση. Καθηγητής με υψηλές κουμπαριές και κομματικός παράγων στον μικρόκοσμο της περιφέρειας, ανακαλύπτει ότι η λεηλασία κειμένων είναι προσοδοφόρα. Ιδιαίτερα όταν φοιτητές και συνεργάτες βάζουν το λιθαράκι τους για να προκύψουν πολύ γρήγορα βιβλία γεμάτα από αποσπάσματα ξένων συγγραφέων, που όμως εγκρίνονται και διανέμονται στους φοιτητές για να μάθουν την επιστήμη. Για κακή του τύχη, ορισμένοι εκλέκτορες το παίρνουν χαμπάρι και θέτουν θέμα έλλειψης επιστημονικού ήθους στην εκλογή του για την επόμενη βαθμίδα. Είχαν την αφέλεια να πιστεύουν ότι με τα τεκμήρια που παρουσίασαν θα έπειθαν εκλέκτορες που βρίσκονταν σε σχέση οικονομικής εξάρτησης με τον λογοκλόπο υποψήφιο, ο οποίος είχε φροντίσει ήδη να τους προσλάβει ως συνεργάτες σε πρόγραμμα με πολύ πλούσια «πακέτα». Εννοείται ότι ο εκλεκτός εκλέγεται, ότι δύο καταγγελίες στον πρύτανη για το θέμα της λογοκλοπής μένουν στο συρτάρι – είπαμε, η λογοκλοπή δεν είναι και τίποτε σοβαρό, ακόμη και για πειθαρχικούς προϊσταμένους που βάζουν την υπογραφή τους σε αυστηρές διακηρύξεις κατά της λογοκλοπής – και ότι μία καταγγελία σε εκσυγχρονίστρια πρώην υπουργό Παιδείας δεν συγκινεί καθόλου, αφού λίγο πριν αποχωρήσει από το υπουργείο υπογράφει το διορισμό του κομματικού στελέχους, παρά την καταγγελία για αντιγραφές. Ο δράστης υποβάλλει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση κατά των εκλεκτόρων που ανακάλυψαν τις λογοκλοπές. «Δεν μπορείς, κύριε, να εκθέτεις με αστήρικτες κατηγορίες έναν εργάτη της παιδείας», σου λέει. Να, οι εκλέκτορες με την ψήφο τους απέδειξαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, κάνοντας πως δεν βλέπουν τις αντιγραφές. Στο εδώλιο, λοιπόν, οι παλαιομοδίτες εκλέκτορες. Που αντί να βγάλουν το σκασμό, νόμισαν ότι θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα φέρνοντας τη λεηλασία στην επιφάνεια.
Όπως έκανε ένας άλλος πολέμιος της λογοκλοπής στην Ελλάδα – αυτή είναι η τέταρτη περίπτωση – που περιέγραψε μια υπόθεση λογοκλοπής σε ιστοσελίδα, αναρτώντας εκεί πραγματικά τεκμήρια και λεπτομέρειες. Πίστευε ότι έτσι θα ευαισθητοποιήσει τα εγχώρια ακαδημαϊκά πλήθη και θα εισαγάγει στη χώρα αμερικανικά ακαδημαϊκά ήθη. Όμως το βολονταριστικό ανομικό κατεστημένο ήταν πιο «έξυπνο»: Διέταξε Εξέταση για να …διερευνηθεί η υπόθεση της λογοκλοπής, οπότε «προέκυψε» ότι λεηλασία δεν υπάρχει. Με το ευνοϊκό πόρισμα στα χέρια, «καθαρός» πλέον ο δράστης προσφεύγει στη Δικαιοσύνη, η οποία αποδεχόμενη το «πόρισμα» των ειδικών ως ορθό, καταδικάζει τον …αγγελιοφόρο.
Αν νέοι επιστήμονες με ρωτούσαν τι να κάνουν, θα τους απαντούσα με μεγάλη λύπη: οι όροι για μια αξιοπρεπή ακαδημαϊκή ζωή στη χώρα αυτή ακόμη δεν έχουν εξασφαλιστεί για όλους. Τα δίκτυα προστασίας του ανομικού βολονταρισμού είναι τόσο ισχυρά, που η αρχή «νόμιμο είναι ό,τι θέλουμε εμείς» παραμένει σε πολλά περιβάλλοντα κυρίαρχη – κόντρα στα τελευταία μεταρρυθμιστικά πυροτεχνήματα επικοινωνιακής κοπής. Ισχυρή πολιτική βούληση να σπάσει αυτή η πρακτική, ώστε κάθε πολίτης να ξέρει ότι υπάρχουν κανόνες δεσμευτικοί για όλους, δηλαδή θεσμοί, υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής κρίσης και πολιτικής πόλωσης πολύ δύσκολα θα διαμορφωθεί. Όσοι μπορούν να φύγουν, λοιπόν, ας φύγουν. Όσοι επιλέξουν να μείνουν, όμως, πρέπει να μάθουν να αυτοπροστατεύονται από τους εγχώριους φύλακες των θεσμών. Και όχι από τη…Μέρκελ.
2011
- Η πρώτη δίκη για λογοκλοπή συγγράμματος
- Καταπολέμηση της λογοκλοπής στα πανεπιστήμια
- Γιατί νοσεί το Πανεπιστήμιο
- Καθηγητές με λογοκλοπή!
Εκλογή λογοκλόπου στο τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ.
Ακόμη άλλο ένα επεισόδιο στην απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στο τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ. Αφορά περίπτωση λογοκλοπής σε όλο το μεγαλείο της, με πρωταγωνιστές μέλη ΔΕΠ και διδάκτορα του τμήματος. Κατά τη διάρκεια εκλογής λέκτορα στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ (30-5-2011), έγινε καταγγελία από μέλος του εκλεκτορικού σώματος (Κ. Π.), ότι το διδακτορικό του προτεινόμενου από τους εισηγητές (Θ. Λ., Σ. Σ., Κ. Ψ.) υποψηφίου (Θ. Ν.) περιέχει σε εξαιρετικά εκτεταμένη έκταση (3 τουλάχιστον κεφάλαια ερευνητικής δουλειάς κυκλωμάτων και αποτελεσμάτων προσομοίωσης) δουλειά που είχε παρουσιαστεί τρία χρόνια πριν τη διατριβή του προτεινόμενου, σε διπλωματική εργασία μεταπτυχιακού τελειόφοιτου του ΠΜΣ Ηλεκτρονικής Φυσικής – Ραδιοηλεκτρολογίας (Κ. Ν.).
http://axortagos.gr/katastasi/apth-aparadekti-katastasi-meli.html
Εκλογή λογοκλόπου παρά τις καταγγελίες για λογοκλοπές.
Ο κλέψας του κλέψαντος από καθηγητές και φοιτητές (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 17.01.11). Υποψήφιος για τη θέση αναπληρωτή καθηγητή στο γνωστικό αντικείμενο της καλαθοσφαίρισης υπέβαλε επίσημη καταγγελία στη γενική συνέλευση του τμήματος σχετικά με τη λογοκλοπή της πτυχιακής εργασίας του από το συνυποψήφιό του. Φυσικά ο συνυποψήφιός του εκλέχτηκε και παρά τις οχλήσεις του ενδιαφερόμενου δεν υπήρξε καμία παρέμβαση από το πανεπιστήμιο. Οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν από το ποινικό δικαστήριο. Το διοικητικό δικαστήριο διέταξε την επανάληψη της εκλογής ... εννέα χρόνια αργότερα.
Υποψία λογοκλοπής για το διδακτορικό του Γ. Χατζημαρκάκη. (17.5.2011) Ο Ελληνικής καταγωγής Ευρωβουλευτής δέχεται τα “πυρά” http://www.lifo.gr/now/view/2881
Προσωρινή αργία σε καθηγητή ΑΕΙ για λογοκλοπή
Στις αρχές του χρόνου, η υπουργός Παιδείας κ. Α. Διαμαντοπούλου μιλώντας στη Θεσσαλονίκη για υποθέσεις λογοκλοπής και οικογενειοκρατίας στα ΑΕΙ ανέφερε ότι υπάρχουν 40 φάκελοι με αποφάσεις εκλεκτορικών σωμάτων για κραυγαλέες υποθέσεις λογοκλοπής. Κατά εκτιμήσεις πάντως ένας στους 10 πανεπιστημιακούς έχει κάνει λογοκλοπή.
2010
Επίκουρος καθηγητής παρουσίασε εργασία συνυποψηφίου του ως δική του (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 7.10.09). Της Λίνας Γιάνναρου. Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, λέει η παροιμία. Και όσο και αν αυτή δεν είναι δόκιμη έκφραση για πανεπιστημιακό, υπάρχει ένας καθηγητής που την επαναλαμβάνει από μέσα του όπως ένας μαθητής παπαγαλίζει το μάθημά του. Γιατί, πράγματι, πρέπει να είσαι πολύ άτυχος για να βρεθείς συνυποψήφιος για την ίδια θέση με τον άνθρωπο του οποίου την εργασία έχεις μόλις επιδείξει ως δική σου! Η ιστορία, που διαδραματίζεται σε μεγάλο ΑΕΙ της χώρας και έχει ήδη φθάσει στη δικαιοσύνη, ξεκινάει το 2005, κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή. Υποψήφιοι είναι δύο, ένας επίκουρος καθηγητής του πανεπιστημίου και ένας παλιός φοιτητής του ίδιου ΑΕΙ, που ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο εξωτερικό (τα στοιχεία τους είναι στη διάθεση της «Κ»). Τίποτα δεν θα είχε γίνει αντιληπτό εάν ο τελευταίος δεν διάβαζε το βιογραφικό του συνυποψηφίου του για να διαπιστώσει έκπληκτος ότι εκεί περιλαμβάνεται και η δική του πτυχιακή εργασία! «Όπως προέκυψε, την είχε υποβάλει σε επιστημονικό συνέδριο του εξωτερικού ως δική του, κι έτσι την παρουσίασε και στη διαδικασία εκλογής (σ. σ. σε αυτές τις διαδικασίες, οι υποψήφιοι προσκομίζουν εργασίες που είτε έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά είτε έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια)», λέει ο άτυχος υποψήφιος για τη θέση ΔΕΠ στην «Κ». Ουδείς ενδιαφέρθηκε. Άτυχος, διότι παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του προς όλες τις κατευθύνσεις, τις ενστάσεις και τις προσφυγές του σε όλα τα όργανα του πανεπιστημίου και του υπουργείου Παιδείας, ουδείς ενδιαφέρθηκε να αποκαταστήσει την τάξη, με αποτέλεσμα η θέση να κατοχυρωθεί τελικά στον συνυποψήφιό του. «Αυτό που ουσιαστικά λένε είναι ότι δεν υπάρχει στα ελληνικά ΑΕΙ τυπικό και ουσιαστικό πρόβλημα εάν τα μέλη ΔΕΠ χρησιμοποιούν προϊόντα λογοκλοπής για την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη» σημειώνει ο ίδιος, ο οποίος -παρότι συνεχίζει την καριέρα του σε μεγάλο ιδιωτικό πανεπιστήμιο- δεν το άφησε να περάσει έτσι. Προσέφυγε στη δικαιοσύνη εναντίον του (πλέον) αναπληρωτή καθηγητή, αλλά και του προέδρου του τμήματος. Η υπόθεση θα εκδικαστεί σε ένα μήνα. Μολονότι στην ακαδημαϊκή κοινότητα θεωρείσαι «δακτυλοδεικτούμενος» εάν υποπέσεις στο παράπτωμα της λογοκλοπής, η παραπάνω υπόθεση δεν είναι η μοναδική που έχει απασχολήσει τα όργανα των πανεπιστημίων. Μόλις πρόσφατα (τον Μάρτιο του 2009), το Πειθαρχικό Συμβούλιο των Μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ επέβαλε την ποινή της προσωρινής παύσης των τριών μηνών σε καθηγητή ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο οποίος δημοσίευσε σε ιταλικό περιοδικό (Italian Journal of Sport Sciences) εργασία που δεν είχε συγγράψει ο ίδιος… Πανεπιστημιακοί, μιλώντας στην «Κ», τονίζουν ότι τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι συνήθη, επισημαίνοντας ότι «η καριέρα σου μπορεί να τελειώσει εάν σε πιάσουν για λογοκλοπή».
«…Καθηγητές οικειοποιούνται το προϊόν της ερευνητικής δουλειάς φοιτητών ή υποψηφίων διδακτόρων τους, αντιγράφουν άρθρα άλλων ερευνητών ή αλλάζουν απλώς το όνομα σε βιβλία άλλων συγγραφέων και τα εμφανίζουν ως δικά τους. (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 25.12.10). Με τον τρόπο αυτόν αποκτούν τα πολυπόθητα προσόντα για την εκλογή σε καθηγητικές θέσεις… Γενικά, όμως, η αντιμετώπιση μιας τέτοιας ηθικά απαράδεκτης και παράνομης πράξης είναι ανεπαρκής. Θέλετε η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη, θέλετε ένα αίσθημα συνενοχής (έχουν καταγραφεί, για παράδειγμα, σε πρακτικά συνεδριάσεων οι φράσεις «κύριοι συνάδελφοι, όλοι κλέβουμε» και «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»), θέλετε η συχνή διαπλοκή του λογοκλόπου με ισχυρά ομαδικά συμφέροντα, στέκονται τις περισσότερες φορές εμπόδιο στην τιμωρία του, τόσο για την πράξη αυτή καθαυτή όσο και για την ιδιοποίηση ξένου επιστημονικού έργου με σκοπό την πανεπιστημιακή του ανέλιξη… Η ανοχή της λογοκλοπής ή η πλημμελής αντιμετώπισή της ενθαρρύνει, πρώτα απ’ όλα, τη διάδοσή της, αφού όλο και περισσότεροι θα μπαίνουν στον πειρασμό να κάνουν το ίδιο, όταν διαπιστώνουν ότι η σχέση ρίσκου-οφέλους από μια τέτοια πρακτική κλίνει συντριπτικά υπέρ του δεύτερου… Μια άλλη παρενέργεια της μη αντιμετώπισης της λογοκλοπής από τα πανεπιστημιακά όργανα είναι η καταφυγή όλο και περισσότερων θιγόμενων στη Δικαιοσύνη με την ελπίδα να βρουν εκεί, μέσα από πολύχρονες και φθοροποιούς διαδικασίες, τη δικαίωσή τους. Τέλος, η ανοχή της λογοκλοπής προστίθεται στα φαινόμενα αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας που πλήττουν το δημόσιο Πανεπιστήμιο και το απαξιώνουν στα μάτια της κοινής γνώμης… Το τέταρτο και τελευταίο μέτρο είναι η αυστηρή τιμωρία των λογοκλόπων από τα αρμόδια πανεπιστημιακά όργανα. Τα Ιδρύματα θα πρέπει να αναγνωρίσουν τη λογοκλοπή ως αυτοτελές και διαρκές πειθαρχικό αδίκημα που επισύρει σοβαρότατες κυρώσεις και αποδεικνύει έλλειψη ακαδημαϊκού ήθους (καθιστώντας επομένως το λογοκλόπο μη εκλόγιμο σε πανεπιστημιακή θέση). Θα πρέπει, επιπλέον, να περιλάβουν στους Εσωτερικούς Κανονισμούς ή και Κώδικες Δεοντολογίας τους την υποχρέωση των οργάνων (Πρυτάνεων, Προέδρων, εκλεκτορικών σωμάτων, εισηγητικών επιτροπών κ.ά.) να εξετάζουν όσες καταγγελίες για λογοκλοπή δέχονται και να αποφαίνονται αιτιολογημένα, με αίσθημα δικαιοσύνης, με αυστηρότητα, μακριά από κάθε διάθεση κακώς νοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης και χωρίς καθυστέρηση για τη βασιμότητα ή όχι κάθε καταγγελίας. Αν το πόρισμα διαπιστώνει τη λογοκλοπή, οι αρμόδιοι θα πρέπει να προβαίνουν αμέσως, αυτοτελώς ή μέσω παραπομπής στα πειθαρχικά όργανα, στις προβλεπόμενες ενέργειες». (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 25.12.10).
2009
«Αναλαμβάνω πτυχιακές και διδακτορικά! Τιμές συζητήσιμες!», γράφουν τουλάχιστον τέσσερις αγγελίες στο Ιντερνετ… Oι πτυχιακές σε κάποιες πανεπιστημιακές σχολές είναι υποχρεωτικές και θεωρούνται η πρώτη επιστημονική δουλειά του φοιτητή. Συνήθως έχουν αυξημένη βαρύτητα για την τελική βαθμολογία και σε ορισμένα τμήματα μετρούν σα να δίνει ο φοιτητής εξετάσεις σε τέσσερα μαθήματα. Εφόσον αποδειχτεί ότι η διπλωματική έχει γραφεί από κάποιον τρίτο, ο φοιτητής κινδυνεύει με αφαίρεση του τίτλου σπουδών. «Oι καθηγητές πηγαίνουν το θέμα στη γενική συνέλευση της σχολής και από εκεί αυτό καταλήγει στη Σύγκλητο, η οποία λαμβάνει την τελική απόφαση», δηλώνει ο κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών, Ανέστης Φιλιππίδης. Πριν από τέσσερις μήνες, όπως επισημαίνει και ο πρόεδρος του ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης Αστέριος Δεληγιάννης, η Σύγκλητος του ΑΠΘ αφαίρεσε το διδακτορικό ενός ιατρού, όταν διαπιστώθηκε ότι αποτελούσε προϊόν λογοκλοπής. (27.6.2009) http://politikiprotasi.blogspot.com/2009/06/blog-post_703.html#ixzz1G90IPLGl
1999
- Η διαφθορά στα ΑΕΙ
- Γιατί αντιγράφουν οι πανεπιστημιακοί. Ένα ιδιαζόντως πανεπιστημιακό αμάρτημα είναι η καθηγητική λογοκλοπή. Οι δράστες αντιγράφουν για να διεκδικήσουν πανεπιστημιακές θέσεις», «…κυρίως γιατί είναι ανίκανοι να γράψουν κείμενα πανεπιστημιακού επιπέδου», «Και ποιος κρίνει ένα πανεπιστημιακό σύγγραμμα αν όχι αυτή η κοινότητα; Θεωρητικά και όταν χρειαστεί, τα εκλεκτορικά σώματα· στην πράξη, τα τρία μέλη της εισηγητικής επιτροπής· στη συνήθη πραγματικότητα, το ένα από τα τρία μέλη· και σε ορισμένες εκδοχές της πανεπιστημιακής μας πραγματικότητας, κανένας. Είναι αλήθεια ότι κάποτε το πρόβλημα δεν είναι η ποιότητα της συγγραφής του κρινομένου αλλά η απροθυμία ή η ανεπάρκεια των κρινόντων…», «Στη δεύτερη περίπτωση, η προδιαγεγραμμένη απουσία κριτικού ελέγχου μπορεί να εκλύσει το σύνδρομο της «εσωτερικής κατανάλωσης» και να έχει τις ίδιες εκφυλιστικές συνέπειες όπως και η αδιαφορία ή ανοχή των εκλεκτορικών σωμάτων και των εισηγητικών επιτροπών.» (Θ. Παπαγγελής, καθηγητής Φιλολογίας του ΑΠΘ, ΤΟ ΒΗΜΑ 23.05.1999).
- Πανεπιστήμιο, αντιγραφή και ηθική
- Πανεπιστήμιο και αντιγραφή